Territorium een bendig

Statische energie stijgt als warme lucht langs haar gezicht,

De lucht reflecteert de sterren dwars door de snerende stralen,

Kaarslicht die haar wangen en lippen vanuit mijn ooghoek verlicht.

Elke centimeter kamer en alles wat zich daarin begeeft is gevuld met een gloed van warmte,

Maar de kamer gekrompen,

De ruimte wil imploderen.

Alleen haar lichaam verdomt mee te krimpen,

Met als gevolg dat haar lichaam de gloed van de kamer als een concentratie van lava tot zich neemt.

Het laatste beetje overgebleven ruimte is echter onzichtbaar gemaakt,

Die doet er niet meer toe,

Het zit slechts vast aan die ene centimeter ruimte tussen mij en de lijnen van haar wangen welke langs haar open ademloze lippen lopen.

Er is hier geen plaats voor de trouwe heer van steun,

Er is geen ruimte om zijn bescheidenheid te stallen.

Met hem verdwenen zijn zorgen,

Als een ondergaande zon die smelt in een horizon van sneeuw.

De wereld is verdwenen,

De heer is verdwenen,

De stijgende lucht tussen mij en haar lippen snakt voor haar in stilte,

Alleen beesten kunnen ademen op haar gehijg,

Jij hier?

In mijn verborgen centimeters kleine rommel ruimte,

Met kachels van lava,

Waar ik de baas ben,

Waar alleen comfortabel geademd word als je verblind bent door de benauwde geur van bestemming,

De inspanning welke komen gaat.

Afgesloten van de rest van de wereld,

Deze is verdwenen.

Jij voedt mij je adem,

Dit is het….

Jij bent in mijn territorium,

Jij bent van mij…….